به طور کلی سه نوع مواد افزودنی برای سپتیک تانک وجود دارد که عبارتند از:
ترکیبات غیر آلی، معمولا اسیدهای قوی یا مواد قلیایی، که به دلیل قابلیت آنها در باز کردن فاضلاب های مسدود ترویج پیدا کرده اند. اجزا محصولات (به عنوان مثال، اسید سولفوریک و آب قلیایی) شبیه به آنهایی هستند که برای تخلیه فاضلاب های تجاری استفاده می شوند. این محصولات می توانند تاثیر منفی بر روی فرآیند تجزیه بیولوژیکی در سیستم درمان گذاشته و باعث آسیب ساختاری به لوله ها، سپتیک تانک و دیگر اجزای سیستم درمان شوند.
حلال های آلی، اغلب هیدروکربن های ترکیب شده با کلر (به عنوان مثال، متیلن کلراید، تری کلرواتیلن) که معمولا به عنوان چربی استفاده می شوند و به بازار عرضه شده اند به دلیل توانایی خود در شکستن روغن ها و چربی ها استفاده می شوند. حلال های آلی نمایانگر خطرات قابل توجهی به آب های زیر زمینی و فرآیندهای تصفیه فاضلاب هستند. این محصولات می توانند جمعیت تجزیه کنندگان و دیگر میکروارگانیسم های مفید در سیستم درمانی را از بین ببرند.
مواد افزودنی بیولوژیکی، مانند باکتریها و آنزیم های سلولی با سورفاکتانت یا مواد مغذی محلول مخلوط می شوند، که منعکس می شوند اما به نظر نمی رسد که بهبود قابل توجهی در فرآیند تجزیه بیولوژیکی طبیعی در سپتیک تانک داشته باشند. برخی از مواد افزودنی بیولوژیکی برای کاهش و یا پراکنده کردن تفاله ها و لجن در سپتیک تانک مورد استفاده قرار می گیرند.