استفاده از برج های خنک کن به صده نوزدهم میلادی همزمان با اختراع چگالنده برای استفاده در ماشین بخار بر میگردد. سیال خنک کننده در چگالنده ها H2O مایع یا همان آب است. بدین صورت که آب با گرفتن گرمای بخاری که توسط توربین یا پیستون به چگالنده رسیده است، میعان میکند. این مرحله باعث افت فشار بخار میشود ولی در عوض باعث کاهش استفاده از بخار و در نتیجه صرفه جویی در مصرف سوخت میگردد.
با توجه به اینکه فراهم آوردن و انتقال حجم بالای آب جهت انجام فرآیند ذکر شده هزینه های بالایی را تحمیل میکرد استفاده از سیستمی برای استفاده مجدد از آبی که دمای آن بالا رفته ضروری نمود. در نتیجه استفاده از مکانیزمی که با صرف حداقل انرژی بتواند بین هوای سرد و آب گرم سطح تماس ایجاد کند تا تبادل گرمایی ایجاد شده و دمای آب در گردش کاهش پیدا کند اختراع شد که امروزه با نام برج خنک کن از ان نام برده میشود.
امروزه برای پایین آوردن دمای آب در گردشی که برای خنک کردن مواد و مصالح گوناگون در کارخانجات، کارگاه ها، سردخانه ها و صنایع تولیدی استفاده میشود، از انواع مختلف برج خنک کن بهره میبرند.