چربی گیر D.A.F (روش شناور سازی)
روش Dissolved air floation یکی از متداول ترین روش های چربی گیری فاضلاب است. در روش مذکور، در ناحیه مکش پمپ و در منطقه ی ورود فاضلاب به پمپ، قبل از این که فاضلاب به پمپ وارد شود، با ماده منعقد کننده و هوا ترکیب می شود و پس از اختلاط فاضلاب وارد پمپ می شود. به دنبال این ترکیب، فشار جریان فاضلاب نیز تا حد دلخواه افزایش می یابد.
سپس مخلوط فاضلاب با ماده منعقد کننده و هوا وارد یک خزن دربسته می شوند که دارای فشار هوای معادل 2 تا 3 اتمسفر است و در آنجا به حدود یک دقیقه (زمان ماند) به طور یکنواخت با یکدیگر ترکیب می شوند. پس از عبور از این مرحله، و تکمیل فرآیند اختلاط، فاضلاب به حوضچه شناور سازی منتقل می شود.
به دلیل وجود این حوضچه در فضای آزاد، حباب های هوا سریعا شکل می گیرند و به روش های مختلف و در پی فرآیندهای متفاوت ذرات مختلف جامد و مایع را به سطح این حوضچه ها منتقل می کنند. ماده منعقد کننده که به فاضلاب اضافه می شود که در اکثر موارد از ماده پلی آلومینیوم کلراید (PAC) استفاده می شود، موجب سهولت اتصال ذرات جامد و مایع به حباب های هوا می شوند و همچنین با اتصال ذرات به یکدیگر باعث می شود قطر ذرات تا حدی افزایش پیدا کند در نتیجه راحت تر و سریعتر به سطح حوضچه منتقل می شوند.
این روش چربی گیر نسبت به سایر روش های چربی گیری دارای مزایایی است که در اینجا به برخی از این مزایا چربی گیر D.A.F اشاره می کنیم.
- مدت زمان ماند کمتر
- هزینه تولید و ساخت پایین تر
- قابلیت جداسازی مواد ته نشینی (مواد سنگین) و مواد با وزن کم
- کاهش تولید بوی نامطبوع
- کاهش BOD
- افزایش تثبیت مواد به صورت واقعی
- کارایی و حذف ذرات (BOD و TSS) تا حدود 90 درصد
این چربی گیر، مراحل چربی گیری را در طی سه فرآیند و مرحله؛ آشغال گیری، ایستگاه پمپاژ و واحد شناور ساز با هوای محلول DAF انجام میدهد. و فرآیند چربی گیری فاضلاب یا پساب پس از عبور از این سه مرحله پایان می یابد. هر کدام از این مراحل در واقع بخشی از تصفیه را انجام می دهند.
همانطور که در بالا نیز گفته شد ماده منعقد کننده مورد استفاده در چربی گیر معمولا پلی آلومینیوم کلراید است. این ماده مزایایی دارد که در زیر شرح داده شده اند:
- تشکیل فلاک هایی با چگالی بالا
- گستره عملکرد در دامنه PH وسیع تر
- توانایی حذف فسفر بیشتر (در صورت وجود فسفات در مخلوط فاضلاب)